dc.contributor.author | García Añón, María |
dc.date.accessioned | 2019-07-23T10:42:28Z |
dc.date.available | 2019-07-23T10:42:28Z |
dc.date.issued | 2002 |
dc.identifier.citation | Revista Galega de Economía, vol. 11, núm. 2 (2002), pp. 173-204 ISSN 1132-2799 |
dc.identifier.issn | 1132-2799 |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/10347/19277 |
dc.description | Texto dispoñible en galego e español |
dc.description.abstract | En decembro de 1997 chegouse a un acordo sobre o Protocolo de Kioto que poñía as bases dos mecanismos que se van empregar polos países industrializados de cara a reducir emisións contaminantes dos gases de efecto invernadoiro (GEI) procedentes da actividade humana, que provocan o quentamento atmosférico e repercuten no clima do planeta e que, igualmente, se formulou na Reunión da Unión Europea en Bonn e na Conferencia das Partes do Convenio sobre o Cambio do Clima (COP7) de Marrakech, en setembro e e en outubro de 2001, respectivamente. Tras numerosas e difíciles discusións, o 4 de marzo de 2002, os países da Unión Europea alcanzaron un acordo que permite a ratificación do Protocolo de Kioto. Así mesmo, esta materia foi un dos principais problemas abordados no Cumio das Nacións Unidas, que tivo lugar en Xohanesburgo entre os meses de agosto e setembro de 2002. A dita reducción supón o compromiso dos países industrializados de baixa-las súas emisións de GEI para diminuí-la media mundial, e os mecanismos que cómpre aplicar para conseguir este obxectivo foron: a aplicación conxunta, que prevé investimentos en proxectos no estranxeiro capaces de xerar créditos de emisións; o mecanismo para un desenvolvemento non contaminante, utilizando tecnoloxías máis limpas; o fondo de conformidade, de acordo co cal aqueles países que superen os niveis máximos permitidos de emisión dos gases mencionados serán penalizados co pagamento dunha cantidade por tonelada de GEI e castigados coa reducción de actividade no seguinte período; e o intercambio de emisións. Este traballo fíxase neste último, a modo de exemplo dos instrumentos económicos en materia de política de medio ambiente |
dc.description.abstract | In December 1997 an agreement, regarding the Kyoto Protocol, was reached. It was to set the bases for the mechanisms that the industrialized countries would use to reduce the emissions of contaminating gases of the green house effect (GHE) responsible for global heating of the atmosphere and climate change of the planet. This was discussed in European Union meeting in Bonn and in the Conferences held in the Convention about Climate Change. In September and October of 2001 in Marrakech. After numerous and hard discussions, the 4th of March 2002, countries reached an agreement that enables the ratification of Kyoto Protocol. At the same time August-September 2002 in the summit of United Nations celebrated in Johannesburg. The mentioned reduction implicates the commitment of the industrialized countries to lower their emissions of GHE and thus contribute to a global reduction. The mechanisms applied to obtain this goal were: the joint application, which contemplates the investment on foreign projects capable of generating emission credits; the mechanism for a non contaminating development, using cleaner technologies; the conformation fund as to the which all countries that overpass the maximum permitted of emissions of GHE will be penalized with the payment of an amount per ton of GHE, the reduction of activity in the next period and the exchange of emissions: This study profound in this subject as and example of economical instruments in the camp the environmental politics |
dc.description.abstract | En diciembre de 1997 se llegó a un acuerdo sobre el Protocolo de Kioto que ponía las bases de los mecanismos que van a utilizar los países industrializados para reducir emisiones contaminantes de los gases de efecto invernadero (GEI) procedentes de la actividad humana, que provocan el calentamiento atmosférico, repercutiendo en el clima del planeta y que, igualmente, se formuló en la Reunión de la Unión Europea en Bonn y en la Conferencia de las Partes del Convenio sobre el Cambio del Clima (COP7) de Marrakech, en septiembre y en octubre de 2001, respectivamente. Tras numerosas y difíciles discusiones, el 4 de marzo de 2002 los países de la Unión Europea alcanzaron un acuerdo que permite la ratificación del Protocolo de Kioto. Asimismo, esta materia fue uno de los principales problemas abordados en la Cumbre de las Naciones Unidas, que tuvo lugar en Johannesburgo entre los meses de agosto y septiembre de 2002. La mencionada reducción supone el compromiso de los países industrializados de bajar sus emisiones de GEI para disminuir la media mundial, y los mecanismos que es necesario aplicar para conseguir este objetivo fueron: la aplicación conjunta, que prevé inversiones en proyectos en el extranjero capaces de generar créditos de emisiones; el mecanismo para un desarrollo no contaminante, utilizando tecnologías más limpias; el fondo de conformidad, de acuerdo con el cual aquellos países que sobrepasen los niveles máximos permitidos de emisión de los gases mencionados serán penalizados con el pago de una cantidad por tonelada de GEI y castigados con la reducción de actividad en el siguiente período; y el intercambio de emisiones. Este trabajo se fija en este último, a modo de ejemplo de los instrumentos económicos en materia de política de medio ambiente |
dc.language.iso | glg |
dc.publisher | Universidade de Santiago de Compostela |
dc.subject | Avaliación |
dc.subject | Implementación de políticas públicas en materia de medio ambiente |
dc.subject | Instrumentos económicos (en materia de regulación ambiental) |
dc.subject | Comercio de dereitos de emisión ou permisos negociables |
dc.subject | Desenvolvemento sostible |
dc.subject | Cambio climático-Protocolo de Kioto |
dc.subject | Globalización política e económica |
dc.subject | Evaluation |
dc.subject | Implementation of environmental public policy |
dc.subject | Economic instruments (for environmental regulation) |
dc.subject | Market for tradeable emission permits or marketable permits |
dc.subject | Sustainable development |
dc.subject | Climatic change-Kyoto Protocol |
dc.subject | Globalization of policies and economic |
dc.subject | Evaluación |
dc.subject | Implementación de políticas públicas en materia de medio ambiente |
dc.subject | Instrumentos económicos (en materia de regulación ambiental) |
dc.subject | Comercio de derechos de emisión o permisos negociables |
dc.subject | Desarrollo sostenible |
dc.subject | Globalización política y económica |
dc.title | A ‘avaliación’ e os instrumentos económicos en materia de políticas públicas de medio ambiente. Referencia ó Protocolo de Kioto |
dc.title.alternative | The “Evaluation” and the Economic Instruments in the Camp of the Environmental Policy. With Reference to Kyoto Protocol |
dc.title.alternative | La ‘evaluación’ y los instrumentos económicos en materia de políticas públicas del medio ambiente. Referencia al Protocolo de Kioto |
dc.type | info:eu-repo/semantics/article |
dc.type.version | info:eu-repo/semantics/publishedVersion |
dc.identifier.e-issn | 2255-5951 |
dc.rights.accessrights | info:eu-repo/semantics/openAccess |
dc.contributor.affiliation | Universidade de Santiago de Compostela. Departamento de Ciencia Política e da Administración |
dc.description.peerreviewed | SI |