La sintaxis en la "Nueva gramática de la lengua castellana, según los principios de la filosofía gramatical" de Antonio Martínez de Noboa: descripción y antecedentes
Por favor, use este identificador para citas ou ligazóns a este ítem:
http://hdl.handle.net/10347/20148
Ficheiros no ítem
Metadatos do ítem
Título: | La sintaxis en la "Nueva gramática de la lengua castellana, según los principios de la filosofía gramatical" de Antonio Martínez de Noboa: descripción y antecedentes |
Autor/a: | Arjones Alfaya, Miriam |
Dirección/Titoría: | García Gondar, Francisco |
Centro/Departamento: | Universidade de Santiago de Compostela. Facultade de Filoloxía |
Palabras chave: | Gramática | Español | Siglo XIX | Nueva gramática de la lengua castellana | Martínez de Noboa, Antonio | |
Data: | 2018-11 |
Resumo: | El panorama gramatical de la España del XIX, si bien podemos considerar que continúa discurriendo por los cauces dibujados a lo largo del siglo anterior, evidencia la acogida de nuevas ideas que irrumpen en las teorías gramaticales del momento pronosticando el inicio de un cambio o una nueva orientación. La entrada de postulados de corte ilustrado y racionalista incide hasta el punto de dar lugar a la creación de toda una serie de gramáticas de tipo filosófico-racionalista de las cuales forma parte la Nueva gramática de la lengua castellana, según los principios de la filosofía gramatical, con un apéndice sobre el arreglo de la ortografía de Antonio Martínez de Noboa, publicada en 1839. Esta gramática particular de la lengua castellana atestigua un proceso de deslatinización tangible en otras gramáticas del momento y nos revela la conjunción de fundamentos metodológicos y principios de análisis y de clasificación característicos tanto de las gramáticas generales como de las particulares. Entre las primeras, la obra Principios de gramática general (1835) de José Mamerto Gómez
Hermosilla encarnaría el antecedente más inmediato de una cadena que comenzaría presumiblemente en planteamientos de la Grammaire générale (1767) de Nicolas Beauzée.
La gramática de Martínez de Noboa presenta una división en cuatro partes: «Análisis», «Sintaxis»,«Pronunciación» y «Ortografía». Nuestros esfuerzos se centrarán en llevar a cabo una descripción del apartado dedicado a la sintaxis, subdividido, a su vez, en «Construcción», «Régimen», «Concordancia» y «Colocación». En sintonía con dicha descripción, trataremos de hilar las ideas sintácticas de Martínez de Noboa con la
tradición, identificando los antecedentes de los que sería deudor o reconociéndole el carácter innovador que pudiesen albergar ciertos aspectos de su obra, si los hubiere . O panorama gramatical da España do século XIX, aínda que podemos considerar que segue a percorrer as canles trazadas ao longo do século anterior, evidencia a recepción de novas ideas que irrompen nas teorías gramaticais do momento que prevén o comezo dun cambio ou unha nova. orientación. A entrada de postulados ilustrados e racionalistas afecta ao punto de dar lugar á creación de toda unha serie de gramáticas filosofico-racionalistas das que forma parte a Nueva gramática de la lengua castellana, segundo os principios da filosofía gramatical , cun apéndice sobre a ordenación ortográfica de Antonio Martínez de Noboa, publicado en 1839. Esta gramática particular da lingua española dá fe dun proceso de deslatinización tanxible noutras gramáticas do momento e revela a combinación de fundamentos metodolóxicos e principios de análise e clasificación característica de gramáticas xerais e privadas. Entre os primeiros, a obra Principios de Gramática General (1835) de José Mamerto Gómez Hermosilla encarnaría o antecedente máis inmediato dunha cadea que presumiblemente comezaría nas aproximacións á Grammaire générale (1767) de Nicolas Beauzée. A gramática de Martínez de Noboa presenta unha división en catro partes: «Análise», «Sintaxe», «Pronunciación» e «Ortografía». Os nosos esforzos centraranse na realización dunha descrición da sección dedicada á sintaxe, subdividida á súa vez en «Construción», «Réxime», «Acordo» e «Colocación». De acordo con esta descrición, intentaremos fiar as ideas sintácticas de Martínez de Noboa coa tradición, identificando os antecedentes dos que estarían endebedados ou recoñecendo o carácter innovador que podería albergar certos aspectos da súa obra, se os houbese. |
Descrición: | Traballo Fin de Grao en Lingua e Literatura españolas. Curso 2018-2019 |
URI: | http://hdl.handle.net/10347/20148 |
Dereitos: | Atribución-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional |
Coleccións
O ítem ten asociados os seguintes ficheiros de licenza: